rüya ve gerçek

Konu: rüya ve gerçek C.tesi Şub. 28, 2009 11:12 am

Bir kuştum. Girdiği kafese ve yaşadığı topraklara sığamayan...

Bir
apartmanın çatı katında bir penceredeydim.Gecenin bir vaktiydi.İçerde bir kız
vardı.Kafasında beresi, ellerinde yarım eldiveni, ayağında patikleri. Elektrikli
soba yanıyordu.Yine de üşüyordu.Elinde kalem vardı.Ders çalışıyor ve notlar
alıyordu kalınca bir kitaptan.Yalnız yaşıyor gibiydi.Çalışma masasında bir
bardak su ve biraz kraker vardı.Acaba annesini özlüyor muydu? Arada bir
telefonuna bakıyor, sanki birinin aramasını umuyordu.Yanakları pempeydi
kızın.Birden ayağa kalktı.Kağıda döktüğü notları okuyarak odanın içinde volta
atmaya başladı.Ne söylediğini duyamıyordum.Birden cama baktı ve beni gördü.O an
uçmak istedim.Ama uçmadım nedense.Beni ürkütmemek için yavaşça cama yaklaştı,
açtı pencereyi.Öyle şefkatli bakıyordu ki kaçamadım.Aldı beni ellerinin arasına,
masanın oraya götürdü.Masaya biraz kraker ufaladı ve ben onları yedim.Tüylerimi
okşuyordu, hissediyordum ellerini... Tanrım! şefkate ne kadar muhtaçtım.

Sonra birden gökyüzünde buldum kendimi.Hava aydınlanmıştı.Yerden
onlarca metre yüksekte, dev bir metropolün üzerinde uçuyordum.Ayaklarım
boşluktaydı ve ben havadaydım.Uçtuğuma inanamıyordum.Altımda milyonlarca insanın
yaşadığı bir şehir vardı.Ben yukarından onu izliyordum.Gökdelenler, devasa
köprüler, camiler, alabildiğine uzanan yollar, parklar, tepeler, viyadükler...
Bir keşmekeş vardı aşağıda, biliyordum.Ama ben yukarıda özgürce uçuyordum.Bir an
içimin yandığını hissettim.Aşağıda ilerleyen milyonlarca araba, bacası tüten
fabrikalar, gökyüzüne duman salan binlerce devasa bina ve evler...Gözlerim taş
yığınlarının arasına sıkıştırılmış yeşil alanlara kayıyor hep.Ne kadar da
azdılar.

Hemen kurtulmalıydım bu çirkin görüntüden.Daha
yükseklere çıktım.Çırptım kanatlarımı; yükseğe, daha da yükseğe
çıktım.Bulutların içindeydim şimdi.Aşağıdaki şehir artık görünmüyor, temiz hava
ciğerlerime doluyordu.Durmadan çırptım kanatlarımı ve daha da uzaklara
gittim,özgürce.Bir zaman sonra bulutların içinden çıktığımda, altımda o koca
şehirden iz kalmamış, yerini; gür ormanlar, boş araziler ve dağlar almıştı.Ama
ben herşeye yukarıdan bakıyordum.Temiz, uçsuz gökyüzünde bembeyaz bir kuştum ve
kanat kanat çırpıyordum.

Kanatlarımı genişce açıp, ayaklarımı
geriye doğru saldım.Başımı biraz daha ileri uzatıp, havayı delen bir ok gibi
olmuştum.Süzülüyordum havada, kanat çırpmıyordum artı.Kaç mil hızla ilerliyordum
kim bilir.Pürüzsüz gagam, havayı deliyor ve iki tarafa, kanatlarımın altına
doğru itiyordu.Hava
kanatlarımın gövdemle birleştiği yerdeki boşlukta, önce
bir daire çiziyor, sonra en uçtaki tüylerime değip,oradan geriye doğru
ilerliyordu.O kadar özgürdüm ki, hiç bu kadar özgür hissetmemiştim
kendimi.Gözlerimi kapadım.Göz kapaklarıma değen hava; sadeliğe ve hayallere
itiyordu beni.

Birden kanadımın birinden bişeylerin beni, kendine
doğru çektiğini hissettim.Gözlerimi açtım.Altı yaşındaki kızım yatağımın
kenarında ayakta durmuş, kolumdan tutup çekiyordu.Üzerinde anneannesinin aldığı,
pempe ayıcıklar olan pijamaları vardı.Saçları dağılmış,bir eliyle kolumu
çekiştiriyor, bir eliyle de gözlerini ovuşturuyordu.

''Ben uyandım
baba, sen de uyan'' dedi.

Bütün özgürlüğümün bittiğini
sandım herşeyin bir rüya olduğunu anladığımda.Meleğim benim deyip kucakladım onu
ve sırt üstü uzanarak, göğsüme yatırdım. Bugün haftasonu olduğunu biraz daha
uyayabileceğimi söyledim ona.Bana haftasonu ne demek diye sordu.Yanıtlamak zor
geldi.Göğsüme yasladığı başından saçları yüzüme gelmişti.Simsiyah saçlarından
şampuanının kokusunu çekiyordum içime.''Tanrım! güzel kokan ne'' diye içimden
geçirdim.

Birkaç dakika sonra uyuyakaldı göğsümde.Onu
uyandırmamak için kıpırdamamaya çalıştım.Başımın altındaki yastığı ikiye
katladım.Ve ay parçamı, kızımı izledim.Onu böyle güzel uyurken, en son bir
buçuk yaşında, eşimin son günlerini geçirdiği hastanede, babaannesinin
kollarında izlemiştim.Bir an düşündüm.Keşke bu ufak beden, şu an göğsümde değil
de annesi ile aramda uyusaydı diye.Ama eşim artık yoktu ve bana kendinden bir
parça olan bu meleği bırakmıştı.

Tekrar uyumak istedim.Gözlerimi
kapadım.Aynı rüyaya kaldığım yerden devam etmek umuduyla.Ama uyuyamadım bir
türlü.Gözlerimi kapattığımda, bir camın ardından, dokunamadan izlediğim eşimin
görünütüsü geliyordu hep.Daha az acı çekmek istercesine açtım
gözlerimi.Seyretmeye devam ettim kızımı.Gözleri göz kapaklarının ardında hareket
ediyordu.Rüya gördüğünü, belki de kaldığım yerden o devam ediyordur diye
düşündüm.

Bir kaç dakika sonra uyandı.Ben çaktırmadan kapadım
gözlerimi.Ani bir hareketle kalkıp, karnıma oturdu.

'' Baba! baba!
uyan baba'' dedi.

Açtım hemen gözlerimi.Heyecanlıydı, çok tatlı
bir gülümseme vardı yüzünde.Ağzını doldurarak, devrik ve kuralsız cümlelerle
rüyasını anlatmaya başladı. Annesini gördüğünü, bir ışığın içinden kendisine
doğru yürüdüğünü anlatıyordu.Kocaman ve bembeyaz kanatları varmış.Öyle güzel
tasvir ediyordu ki annesini, ağlamamak için kendimi zor tuttum.

''
Baba, annem bir melek mi şimdi?'' diye sordu.Annesinin çok güzel bir melek
olduğunu söyledim.

'' Sen bana o yüzden mi hep meleğim
diyorsun?'' diye bir soru daha sordu. Gözyaşıyla dolan gözlerimi ona belli
etmeden bir çırpıda sildim elimle.

''Evet kızım senin annen bir
melek ve ben sana o yüzden meleğim diyorum'' dedim fazla uzatmadan, hıçkırır bir
tarzda.Sarıldı bana, teselli etmeye çalışan bir dost gibi.Öptü beni boynuma
sarılarak.

'' O zaman her haftasonu ben senin göğsünde uyuyayım ve
annemi göreyim baba, olur mu?'' diye sordu.Kelimeler demir bir lokma gibi
dizilmişti boğazıma.Sadece bir tamam kelimesi çıktı ağzımdan.

Konu: Geri: rüya ve gerçek C.tesi Şub. 28, 2009 5:44 pm

Konu: Geri: rüya ve gerçek Salı Mart 03, 2009 9:04 pm

BŞY DEİL