Tarih yargılarından gelecek düzenliyorken
Ruh bütünü yansımalarla dikişleniyorken
Zaman damağına parmak sokan akıl kıskacında
Ölüm senaryosuna dil büküp dudak emiyorken



Yaşamak askısı asıldı annenin bağrına
Bir çığlıkla dünya tüküren göz kapağı çağında
Doğumla gelen eski şarkılar bir özlem salatası
Ve sebze gözlerle bir tarladan hayat çıkarmak
Filiz öyküsünden çiçekler bulup çıkarması
Bir kulakta tüten ezan gibi masumane his
Kıyısında yürüyordu nefesler hayal sultan
Kötü-iyi perdesinde sahne oyunuyla-düş
Kurarak yaklaşan günün gecesinde demlenen
Ağlayış ve gülüş halinde ömür bitiyordu



Su sesleri, şelaleler ve göksel kahramanlar
Ağaç türküleri yapraklar şiirle parlarlar
Sonbahar nağmelerinden gün doğuran sarmaşık
Akıl mabedine düşen sesler karmakarışık
Aşk mayası, dil hamuru, dudaklarda nur ışık
Öpüşür geceler sahra edasıyla barışık
Sonra yıldız gömlek giyen ay çehrelenir göğe
Kalpler sefir olur yollar dökülür parça parça
Bir dileğin dudağına yar öpücük kondurur



İşte böyle bir sefer ki seninle görsellenen
Bir ben gülümsedi devrin en ince perdesinde
Gözlerinin buğusunu gözleriyle deviren
Bir ışık ki korkuları parçalayarak doğdu
İlk nefesten son nefese tevafuk müjdeleyen
Kalbimin damarlarında huzur seninle yağdı
Tarihin perdelerinden dökülen kıvılcımlar
Geleceğin örtüsünü dudaklarından aldı
Dudaklarım seni içip sonsuz yaşamı buldu...



Öyle bir dilenmeydi ki hayat çehresine ışık içirmek
Gülümser edalar rengini buldu...
Gözlerin gülüyordu
Gözlerim de...