Bilirsin ya da bilir misin?

Hayatın içinde uçarken
Yalım kanatlarında o hakir kuşun
Düş sayardı kangren olsa da sancı

Dudaklarında bitmeyen içi geçmiş şarkısı
Gözyaşı besler kundağında afları
Berfinler düş(er)ken kanyonlarına
Zamana sövüp küsüyordu üstüne birikmiş hatıraları

Gölgesi tutsak bir yalnızlığın
İlk dizelerinde kanarken çocuksuluğu
Masumiyeti hançer ucunda sallanırken umuda
Bir şiirle ağlayıp umursuzluğun
Ters tarafına yatırılmış zarif bir patika yolu
Kaçırıyordu sayıkladıkça uykuları
Özlemin zayıf rüzgârında savrulurken insanlığı

Asırların kanırtmışlığında bir gravür
Oyuldukça inceliyordu boyutlarında estetiği
Lahitler üzerine resimlerle bilinmeyen tarihi
Şimdi konuşmadan dinleyin! Kaç atamız nerede yatardı?

Parmaklarımızın ucundan kalemle öldürdüğümüz şu ceylan
Hangi avcının sivri uçlu okundan söz gibi çıkan
Muskadan ayıkla uçurumlarımı konuşmadan
Kemlerinden çoğalan bakışlarını üstüme fırlatmadan
Retorik hitabın öznelerini içinde barındıran
Belagat dallarında açsın yeşili, moru, sarısı...
Dokundur bana, çiz beni, hissettir aldırmadan

Hayatın içinden geçerken kelebek kanadında yazılmış
Ve o hakir kuşun insafsızlığında kanatlanmış
Kaç kardeşimiz var bakmadan...

Bilirsin bileceksin...